- impurus
- impūrus ( inp- ), a, um, adj. [2. inpurus], unclean, filthy, foul (cf.: obscenus, spurcus, immundus).I.Lit. (very rare):II.
impurae matris prolapsus ab alvo,
Ov. Ib. 223.—Trop., unclean (in a moral sense), impure, defiled, filthy, infamous, abandoned, vile.A.Of living beings:B.impudens, impurus, inverecundissimus,
Plaut. Rud. 3, 2, 38:in his gregibus omnes aleatores, omnes adulteri, omnes impuri impudicique versantur,
Cic. Cat. 2, 10, 23:persona illa lutulenta, impura, invisa,
id. Rosc. Com. 7, 20:o hominem impurum!
Ter. Ad. 2, 1, 29: impuri cujusdam et ambitiosi sententia, Cic. Lael. 16, 59:cum impuris atque immanibus adversariis decertare,
id. Rep. 1, 5:(dux) audax, impurus,
id. ib. 1, 44:impurus et sceleratus,
id. Att. 9, 15 fin.:erat hic Corinthia anus haud impura,
tolerably decent, Ter. Heaut. 4, 1, 16:homo haud impurus,
id. Eun. 2, 2, 4:libidine omni,
Petr. 81.— Comp.:quis illo qui maledicit impurior?
Cic. Phil. 3, 6, 15.— Sup.: omnium non bipedum solum, sed etiam quadrupedum impurissimus, Auct. Or. pro Dom. 18, 48.—Of inanim. and abstr. things:lingua,
Sen. Ep. 87 med.:animus,
Sall. C. 15, 4:mores,
Cat. 108, 2:adulterium,
id. 66, 84:historia,
Ov. Tr. 2, 416:medicamina, i. e. venena,
Flor. 2, 20:quid impurius, quam retinuisse talem (adulteram),
Quint. 9, 2, 80. —Hence, adv.: impūrē (acc. to II.), impurely, basely, shamefully, vilely:impure atque flagitiose vivere,
Cic. Fin. 3, 11, 38:multa facere impure atque taetre,
id. Div. 1, 29, 6:atque intemperanter facere,
id. Phil. 2, 21, 50:a quo impurissime haec nostra fortuna despecta est,
id. Att. 9, 12, 2.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.